Επιτέλους, τέλος ο εμπαιγμός
Αναρτήθηκε την 30/12/2009 14:11
Η υπόθεση των οικισμών παραμένει στάσιμη, υπενθυμίζοντάς μας σε όλους ότι το Ρέθυμνο βρίσκεται στον αστερισμό της αδράνειας, της αναβλητικότητας, της αδιαφορίας, της αναποτελεσματικότητας.
Παρά τα λόγια τα μεγάλα, παρά τις διακηρύξεις, το ζήτημα βρίσκεται στο σημείο μηδέν. Έχουν περάσει 18 και πλέον μήνες από τον Μάρτιο του 2007 και δεν έχει γίνει το παραμικρό βήμα προόδου.
Στο διάστημα που έχει μεσολαβήσει παρατηρούμε απίστευτες παλινωδίες, ανεύθυνες υποσχέσεις, καλλιέργεια προσδοκιών χωρίς αντίκρισμα.
Η συμπεριφορά μας στην υπόθεση των οικισμών θυμίζει τον σκύλο που κυνηγά συνεχώς την ουρά του. Με άλλα λόγια οι εκπρόσωποι του νομού μας το μόνο που κάνουν είναι να ανακυκλώνουν συνεχώς τα ίδια και τα ίδια, αντιμετωπίζοντας τους πολίτες του Ρεθύμνου ως λωτοφάγους.
Η πραγματικότητα όμως είναι αμείλικτη και μας χτυπά το καμπανάκι. Μας υπενθυμίζει ότι πολλές οικογένειες του τόπου μας βρίσκονται εδώ και χρόνια σε μια ιδιότυπη ομηρία. Χιλιάδες κατοικίες, που χτίστηκαν με όλες τις νόμιμες διαδικασίες, βρίσκονται σήμερα παράνομες, εξαιτίας της αμέλειας και της αδιαφορίας της διοίκησης και των τοπικών αρχών. Η παραδοξολογία αυτή τους έχει οδηγήσει σε απόγνωση.
Φαίνεται ότι εδώ στο Ρέθυμνο δεν ιδρώνει το αυτί κανενός ανευθυνοϋπεύθυνου. Το μόνο που κάνουν είναι να μεταθέτουν συνεχώς τις ευθύνες τους, παίζοντας πινγκ-πονγκ στις πλάτες των πολιτών και διαιωνίζοντας την αβεβαιότητα και την ανασφάλεια των χιλιάδων οικογενειών και διευρύνοντας τον κύκλο των χαμένων υποσχέσεων.
Το πρόβλημα της οριοθέτησης των δεκάδων οικισμών του νομού μας, που χρονολογείται από το 1987, δεν μπορεί να λυθεί με συσκέψεις και ευχολόγια. Απαιτούνται δράση, συγκεκριμένες δεσμεύσεις και καθορισμένα χρονοδιαγράμματα.
Σήμερα, οι συνέπειες του προβλήματος έχουν λάβει τεράστιες διαστάσεις: εξοφλημένες οικοδομικές άδειες πάγωσαν στο παραπέντε, αγοραπωλησίες οικοπέδων έγιναν παράνομες εν μία νυκτί με κίνδυνο να δημιουργηθεί μία ολόκληρη γενιά αυθαίρετων, εγκεκριμένες επενδύσεις «μένουν στο ράφι». Και το κυριότερο: η οικονομική δραστηριότητα του νομού έχει πληγεί σοβαρά, ενώ ευαίσθητες πληθυσμιακές ομάδες (αγρότες, μη-ευκατάστατοι) αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα οικονομικής επιβίωσης. Παρά την κρισιμότητα του ζητήματος όμως, δεν έχει σημειωθεί καμία πρόοδος για τη διευθέτηση του.
Οι πληγείσες οικογένειες είναι φυσικό να αντιδρούν ζητώντας, εδώ και τώρα, επίλυση του προβλήματος.
Η επιζητούμενη νομοθετική ρύθμιση έχει ήδη καθυστερήσει 1,5 χρόνο. Πρόκειται για τραγική καθυστέρηση ειδικά για τους πολίτες των 61 οικισμών!
Στους 18 μήνες που έχουν μεσολαβήσει, και μετά τον ορυμαγδό των διακηρύξεων και υποσχέσεων ότι το πρόβλημα θα επιλυθεί, τα ερωτήματα που τίθενται και στα οποία καλούνται να δώσουν απάντηση οι εκπρόσωποι του νομού μας, είναι συγκεκριμένα:
Τι απέγιναν οι δεσμεύσεις του ΥΠΕΧΩΔΕ, σύμφωνα με τις οποίες οι νομοθετικές ρυθμίσεις θα ψηφίζονται στα θερινά τμήματα του Κοινοβουλίου; Όταν μας διατυμπάνιζαν ότι το πρόβλημα θα διευθετηθεί, πού στήριζαν αυτή τους τη βεβαιότητα;
Γιατί οι Βουλευτές δεν αναλαμβάνουν επιτέλους τις ευθύνες τους, όπως ορίζεται στα άρθρα 26, 70 και 74 του Συντάγματος, προκειμένου να εισαγάγουν Πρόταση Νόμου στο Κοινοβούλιο.
Γιατί οι εκπρόσωποι της Αυτοδιοίκησης δεν απαιτούν από τους Βουλευτές μας την αναγκαία Πρόταση Νόμου; Φοβούνται μήπως περάσουν τα «εσκαμμένα»; Ή μήπως δεν πιστεύουν στην επάρκεια των εκπροσώπων μας;
Έχουν, οι αρμόδιοι αυτοδιοικητικοί παράγοντες, ετοιμάσει τα διαγράμματα τα οποία θα πρέπει να δημοσιευτούν όταν γίνει η περιβόητη νομοθετική ρύθμιση; Έχουν σημειωθεί η οποιαδήποτε πρόοδος για τα χωροταξικά σχέδια (ΣΧΟΟΑΠ) των Δήμων που αφορά η κατηγορία των 13 οικισμών; Υπάρχει η οποιαδήποτε μέριμνα για να διασφαλιστούν, τουλάχιστον, οι δικαιοπραξίες της περιόδου ’87 – ’07, ή αυτές θα συνεχίσουν να κινδυνεύουν με την πρώτη δικαστική εμπλοκή;
Το μέχρι στιγμής συμπέρασμα, είναι ένα: δεν υπήρξε ουσιαστική ενασχόληση από πλευράς Ρεθύμνου. Καμία σοβαρή ενεργοποίηση, πέραν του πινγκ-πονγκ με τις ευθύνες, που κάποιοι συνεχίζουν ακόμα και σήμερα να παίζουν.
Αποδεικνύεται ότι στον τόπο μας το αυτονόητο έχει αναχθεί σε ζητούμενο.
Στο Ρέθυμνο, το να νομοθετούν οι Βουλευτές, από δυνατότητα και συνταγματική υποχρέωση τους, έχει γίνει μέγα ζήτημα!
Το να απαιτούν και να ελέγχουν οι αιρετοί της Αυτοδιοίκησης θεωρείται «casus beli» και «terra incognita». Συζήτηση για τη συζήτηση, για κάποιους. Υπόγειες
συμφωνίες σιωπής και αλληλοκάλυψης για κάποιους άλλους. Ταλαιπωρία και εμπαιγμός για τους πολίτες.
Από πλευράς, και θέλω αυτό να το καταλάβουν όλοι, ρόλος μου, χρέος μου, είναι να επισημάνω και να αναδεικνύω τα προβλήματα και τις ανάγκες του τόπου και των συμπολιτών μου, ειδικά όταν πρόκειται για μείζονα, αναπτυξιακά και κοινωνικά, θέματα του νομού.
Το πρόβλημα «νομιμοποίησης των 74 οικισμών του νομού Ρεθύμνου» αποτελεί για μένα ζήτημα πρώτης προτεραιότητας. Έχει να κάνει με την επιβίωση χιλιάδων συμπολιτών μας.
Θέλω σήμερα να δηλώσω ότι αρνούμαι να συμπράξω σε μια «τοπική διακομματική συμφωνία σιωπής», που στόχο έχει τη μετακύλιση των τοπικών ευθυνών και τη στοχοποίηση συγκεκριμένου υπουργείου. Δεν ανέχομαι και δεν συμμετέχω στον εμπαιγμό που υφίσταται οι συμπολίτες μας. Οι Ρεθεμνιώτες δεν είναι κλοτσοσκούφι κανενός, όσο ψηλά κι αν βρίσκεται, όσο μεγάλες και αν είναι οι «δουλειές» του. Η στάση ορισμένων, όλους αυτούς τους 18 μήνες, είναι προσβλητική για την αξιοπρέπεια και τη νοημοσύνη μας. Δεν θα αργήσει η στιγμή που θα κληθούν να απολογηθούν για τις παραλείψεις και τις μεθοδεύσεις τους.
